Zion is geweldig maar Vegas ? Nee dank je...

Eerst een mededeling van huishoudelijke aard, het blog wordt vanaf nu geschreven vanaf een laptop die op het punt staat te overlijden. Sinds gisteravond loopt hij constant vast of doet het totaal niet meer. Daarom vanaf nu minder foto's geplaatst.

Vandaag onze laatste dag in Utah begint erg koud. Buiten is het 1 graad en vannacht heeft het schijnbaar goed gevroren want het ijs ligt op de golfbaan. Vandaag vertrekken wij richting onze laatste bestemming van de Road Trip. Het beginpunt wordt ook het eindpunt.....Las Vegas.

De route gaat via Zion National Park. Een NP waar wij 14 jaar geleden ook geweest zijn en waar we leuke herinneringen aan hebben. We slapen een beetje langer dan normaal en doen rustig aan met inpakken. We hebben niet zo'n trek in een groot ontbijt en besluiten een broodje te eten  bij de Subway aan de overkant van de weg.

We genieten nog even van het uitzicht op ons hotel en gaan dan rijden. De weg die hier loopt is de enige weg Zion in dus er is aardig wat verkeer.

We komen bij de officiële ingang en laten onze jaarpas zien. De vriendelijke Parkranger geeft ons de kaart van het park en wenst ons een prettig dag. Inmiddels zouden we voor $120 aan entree hebben moeten betalen dus die $80 jaarpas heeft zijn geld goed terug verdient.

Ook hier natuurlijk weer vele uitzichtpunten waar je kan stoppen en dat doen we natuurlijk dan ook. Overal is het weer adembenemend. Zion is weer totaal anders dan de andere parken.

Eenmaal Zion weer uit gaat het snel. We zitten een groot stuk op de snelweg, wat niet anders kan, en waar mogelijk gaan we de snelweg af en binnendoor. En dan komt Las Vegas in zicht. Heel in de verte is het al te herkennen. Via het noordelijkste puntje rijden we de stad in gaan heel de Las Vegas Boulevard af naar het zuidelijkste puntje. Daar staat als 1 van de laatste hotels het Luxor.

We checken in, parkeren de auto in de garage en gaan onze kamer verkennen.
We zijn te moe om The Strip af te rijden voor het avondeten en gaan dus maar beneden kijken. We willen ook wel een show zien vanavond. Nou dat was dus schrikken ! Er waren nog kaartjes voor de show van Chris Angel (een hele goede magiër ) en als we er heen zouden gaan en daarvoor nog een goede maaltijd zouden nemen waren we $450 kwijt. Ja dag !!!! daar beginnen we niet.

We lopen alle eetgelegenheden af in ons hotel en besluiten om maar in een "Sportsbar" wat te eten. Wat een prijzen overal ! De laatste keer dat wij hier waren, at je voor een paar dollar je helemaal vol. Nou dat is dus flink veranderd. Morgen maar "off-strip" eten.

Na het eten vecht ik met mijn laptop die nu op het punt staat te overlijden. Jammer....

Bryce is nice.....

Gelukkig in dit hotel weer heerlijke bedden, dus de nachtrust was weer uitstekend. We staan niet extreem vroeg op en doen op ons gemak. Het ontbijt hier in het hotel zit dit keer niet bij de prijs inbegrepen en dat is voor het eerst in een Best Western hotel. Nou ja, we eten een heerlijk stevig ontbijt in het restaurant want we moeten er lang op teren.

Na het ontbijt gaan we nog even richting de kamer om alle fotocamera's en video apparatuur in te pakken. We gaan weer naar een bijzondere plek dus alles moet goed vastgelegd worden.

De weg naar Bryce Canyon is hier vandaan erg makkelijk dus we hebben de SatNav eigenlijk niet nodig maar zetten haar toch maar aan want ze heeft zo'n fijne stem.

De route gaat door bergen en dalen en allerlei kleine tot zeer kleine dorpjes.

Dan zien we plotseling een autosloperij met allemaal oude tot hele oude auto's. Oh ja, da's waar..... Ton z'n broer was hier ook geweest en had ons er al over verteld. Hij bezit namelijk een Buick Riviera uit 1970 en daarvan staat er hier ook eentje tussen. Natuurlijk stoppen we en maken wat foto's.

We kunnen niet te lang blijven want de weg naar Bryce is nog lang. Als we vlakbij Bryce zijn komen we eerst bij Dixie National Forrest, een gebied met hele mooie rode bergen. Even stoppen natuurlijk om er van te genieten en gelijk even een sanitaire gebeurtenis. Natuurlijk staat er hier een toilet.

De weg hier gaan door 2 kleine tunneltjes in de bergen.

En dan komen we aan bij het Bryce Canyon National Park en stoppen we natuurlijk even bij het Visitors Center.

Daar lopen we een rondje en lezen wat over het ontstaan van dit gebied en welke dieren we tegen kunnen komen.

We rijden weer door en komen bij de poort. Daar laten we onze jaarpas zien en mogen we weer doorrijden. Reuze makkelijk zo'n pas. Ik had thuis al bekeken hoe de weg loopt in het park en welke mooie punten er zijn. Het makkelijkst is om achteraan te beginnen en zo langzaam punt voor punt naar voren te rijden. Zo gezegd, zo gedaan. We beginnen bij het laatste en tevens hoogste punt op bijna 3 km hoogte.

Kijk en geniet......

Als we bij het laatste punt komen, heel toepasselijk heet dat "Sunset Point", is de zon al aardig aan het ondergaan. Zo'n dag gaat toch weer razendsnel. We genieten nog even na van al het moois en gaan dan terug richting het hotel.

Daar aangekomen is het al weer laat en gaan we direct een hapje eten. Het eten hier is van perfecte kwaliteit en het smaakt weer geweldig.

En op vele verzoek van lezers van mijn blog offeren we onszelf maar weer op en eten nog een stukje Pie want die moest nog op de foto.

Coconut Cream Pie voor mij

Apple Pie met warme Rum saus voor Ton

Terug op de kamer praten we nog na over deze super dag en kijken naar de foto's. Ik upload 438 foto's naar mijn Dropbox en zet alvast een flink aantal gereed op het blog maar schrijf niets want ik ben te moe.

Het is inmiddels de volgende ochtend en ik schrijf wat terwijl Ton nog lekker ligt te snurken. Straks ontbijten en dan gaat de laatste reis beginnen van deze onwijze super vakantie. We vertrekken zo naar Las Vegas voor het laatste deel. Wat is het toch allemaal snel gegaan.....