Een mooie verrassing en een déjà vu.

Vandaag verlaten we Page in Arizona en gaan we naar Mt.Carmel Junction in Utah. Het waren weer 2 geweldige dagen in Page met veel mooie herinneringen. Maar de Road trip gaan verder.
Natuurlijk ben ik weer rond 07:30 uur wakker, want dat krijg je als je de avond ervoor al weer om 22:30 uur in slaap valt.

Ik schrijf het blog en lees wat op de Telegraaf.nl en op Facebook. Om 08:15 uur maak ik Ton wakker en zet koffie. We hoeven vandaag niet te haasten dus doen op ons gemak. We gaan om 09:15 uur naar beneden voor het ontbijt. Het smaakt weer goed. Gewoon weer een boterham met jam, koffie en jus d'orange. Niets geen vette troep of gebakken eieren. Die komen ondertussen mijn linker neusgat uit.

Om 10:00 uur checken we uit en laten we de 6 cilinders van de Chevy motor weer hun werk doen. De eerste stop is de Glen Canyon Dam. Gisteren waren we daar al langs gereden en hadden we een fotootje genomen maar vandaag gaan we het Visitors Center binnen. Daar lezen we veel over de dam, en de gehele Colorado rivier project met al z'n dammen. Erg interessant en nog leerzaam ook.

Je kan er ook een tour doen, maar dat doen we niet. We gaan deze week nog naar de Hoover Dam bij Las Vegas.
Nadat we wat hebben rond gereden gaan we weer verder richting onze eindbestemming. De staatsgrens met Utah komt al snel en dan......FLOP....weer een uur kwijt. Utah ligt in een andere tijdzone. We zetten onze horloges een uur vooruit.

Langzaam maar zeker wordt het landschap weer totaal anders. Maar oohhh...zo mooi !

We komen aan in Kanab. Een kleine stad met een leuke hoofdstraat. Er zijn enkele leuke winkeltjes. We stoppen en lopen wat rond. Altijd leuk....

We willen eigenlijk wat eten omdat het al lunchtijd is maar er zitten hier alleen maar een McD en BK en daar hebben we geen trek in. Er zijn wel andere restaurants maar we hebben geen zin om uitgebreid te gaan lunchen. We hebben trek in een Subway maar helaas die kunnen we niet vinden. We rijden Kanab uit en komen bij een bord wat wijst naar Kanab Canyon. Ach ja, we hebben tijd zat laten we daar eens heen rijden. Dan komen we eerst langs een groot dierenopvang tehuis. Kleine huisdieren en paarden worden hier opgevangen als je op straat lopen of verwaarloosd zijn. Mooi dit allemaal te zien. Het gebied is prachtig. Een stuk verder houdt de geasfalteerde weg op en gaat over in een zandpad. We blijven door rijden en komen in "ruige" natuur.

We zien wilde beesten, herten....die zijn zo wild, en komen op een gegeven moment bij een bord met de tekst "Angels Overlook". We rijden er heen, en komen bij een grote begraafplaats voor honden en katten. Zomaar in  'the middle of nowhere'. Zo indrukwekkend, zo stil, zo emotioneel ! Er liggen honderden kleine graven met stenen er op. Hele mooi en soms grappige teksten, leuke foto's van huisdieren en bovenal....stilte ! Overal in de bomen hangen windorgels (wind chimes), en die maken heel zachtjes geluid. Adembenemend, ik word er zelf emotioneel van als ik kijk naar al die graven. wat een mooie verrassing is dit.

We blijven hier een tijdje op een bankje zitten en laten alles op ons inwerken.

Onze eindbestemming is niet zo ver meer en een half uurtje later komen we aan bij ons hotel. Dat ziet er weer bekend uit. In 2000 hebben wij hier ook geslapen en waren erg tevreden. Dit hotel ligt op de kruising van wegen die gaan naar Bryce Canyon ten noorden en Zion National Park naar het westen. Dit Best Western hotel is ooit ontstaan uit een café gerund door een echtpaar in 1931. Later is het uitgebreid en sinds 1961 is het een motel en later een hotel. Er zit een golfbaan bij en alle gebouwen van het hotel liggen aan en op de golfbaan. We krijgen eerst een kamer toegewezen met niet zo'n leuk uitzicht, en ik vraag heel vriendelijk aan de jongeman achter de balie of we wat anders kunnen krijgen. Hij tikt wat op z'n toetsenbord en bied ons een andere kamer aan. Onze kamer heeft uitzicht op de weg die Zion NP in gaat en hole 9 van de golfbaan is onder ons balkon. Toevallig is de kamer die we krijgen ook de kamer waar we 14 jaar geleden in sliepen. De déjà vu is compleet !

Ons balkon met uitzicht.

We zetten de spullen op de kamer en gaan even op het balkon zitten. We willen niet heel de tijd hier blijven zitten dus gaan even over het terrein wandelen.

We gaan aan de voorkant van het hotel bij het restaurant op een muurtje zitten en kijken en luisteren wat er allemaal over het kruispunt raast. Dit is echt een waanzinnige locatie voor ons. Dikke vette pick-ups met V8 motoren scheuren voorbij, net als grote vrachtwagens, oude auto's met kapotte uitlaat. Een feest voor onze oren en ogen.

Als de zon begint onder te gaan daalt ook de temperatuur. Het wordt fris buiten en besluiten te gaan eten. Het restaurant bij het hotel is voortreffelijk ! Heerlijk eten, gewone maaltijden. Niets geen vette troep maar lekkere gestoomde groenten en een gegrilde karbonade voor mij en voor Ton een portie lever met ui. Het smaakte uitstekend. Het restaurant staat bekend om hun "home made pie". Al sinds 1931 toen het nog een café was, worden hier de lekkerste eigen gemaakte taarten verkocht.
Ton neemt een Coconut Cream pie en ik een Thunderberry Pie, lekker verse pie gevuld met rood fruit. JUMMIE !!! Helaas is de batterij van de telefoon leeg en kan ik er geen foto van maken. Morgen maak ik het goed.

Na het eten gaan we naar de kamer. Helaas is het te koud om nog buiten te zitten. Ton gaat TV kijken terwijl ik het blog schrijf. Nu het klaar is ga ik ook nog even TV kijken.

Morgen naar Bryce Canyon.

LIFE'S GOOD !