We kunnen er geen genoeg van krijgen.

Als men op zo'n plek als deze is, dan moet je gewoon de zonsopgang meemaken. Zo gezegd, zo gedaan. De zon zou opkomen om 07:38 uur maar natuurlijk had mijn biologische wekker mij al om 7:00 uur wakker gemaakt. Rond 7:15 uur kwam de eerste schemering al dus toen gelijk maar koffie gezet en Ton wakker gemaakt. Het spektakel gaat beginnen......

Als je zo op een terras zit te kijken naar de zonsopgang, zie je pas hoe snel dat eigenlijk gaat. We genieten van het schouwspel. En we zijn ziet de enigste want op ieder balkon zitten wel mensen. Het mooie van dit hotel is, is dat iedere kamer het zelfde uitzicht heeft en iedereen voor het zelfde komt. Op een gegeven moment hoor je ook over fototoestellen knippen en zachtjes mensen praten. Behalve bij onze buren. De vrouw van het gezelschap heeft nogal last van kriebels in haar keel dus ze zit constant te hoesten. Maar op een gegeven moment is ze stil, zou ze gestikt zijn ???

Als de zon eenmaal goed opkomt is het kleuren spektakel wel afgelopen. We kleden ons aan en gaan richting het restaurant voor ontbijt.

De kwaliteit van het restaurant is werkelijk voortreffelijk. Gisteravond was het eten super goed en nu het ontbijt ook. Allemaal verse producten en de bediening loopt de benen onder de kont vandaan om er voor te zorgen dat je aan niets ontbreekt. En dat allemaal voor $8 per persoon.
Ik heb geen trek in weer een zwaar Amerikaans ontbijt, dus voor mij een schaal vers fruit en wat toast, maar Ton gaat voor de hele bups. Alles is onwijs lekker.

Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. Helaas moeten we weg, dus we gaan alles weer inpakken en nemen afscheid van het uitzicht en de kamer. Dit is echt een aanrader voor mensen die deze kant opgaan.

Als we de auto weer hebben volgeladen nemen we wat foto's buiten, inclusief een "Alex" moment voor mijn broer.

Iedere kamer in het hotel heeft hetzelfde mooie uitzicht. Dit is het enige hotel in de omgeving en is dus altijd vol.

Als de auto vol is gaan we terug naar de lobby. Daar genieten we van alles, nemen nog wat foto's en checken uit.

Vanaf het hotel kan je een rit maken door de Valley over onverharde wegen. De route is 17 mile lang, ongeveer 25 km, en je kan stoppen bij alle spectaculaire plekken. Natuurlijk gaan wij die route rijden.
Ik blijf het zeggen, maar wat is het hier verschrikkelijk mooi. Onbeschrijfelijk ! Daar laat ik de foto's maar alles zeggen. Het enige wat ik nog kan zeggen dat alles in het echt nog mooier, spectaculairder en groter is dan op de foto's.

Er lopen hier wilde paarden.

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan is nu gekomen. Helaas.
Op naar het volgende punt in onze reis. Dit keer is de autorit niet zo lang, ongeveer 2 uur. Page in Arizona is onze eindbestemming. Onderweg stoppen we wel even voor een hamburgertje.

Het hotel in Page is snel gevonden. Ook nu weer een goed hotel van Best Western. We zijn echt zeer tevreden over deze keten hotels.

We zetten de spullen op de kamer en gaan even naar de Walmart voor wat kleine spulletjes. Ook moet de auto hoognodig gewassen worden want die rit door de Valley over de zandpaden was voor de auto een verschrikking. Al dat fijne zand gaat overal inzitten en de zwarte auto was gewoon rood-bruin geworden.
Met een blinkende automobiel rijden we nog een stukje van een "Scenic Route" richting de Glen Canyon dam. De zon gaat inmiddels al weer onder en dat levert weer spectaculaire beelden op.

Tegenover de laatste parkeerplaats waar we staan is een Denny's en daar gaan we wat eten. Het is nog wel wat vroeg maar we hebben trek.

Na het eten is het alweer donker en gaan we maar terug naar de kamer. Daar kijken we wat TV en worstel ik met het internet dat helaas vaak uitvalt en dan duurt het uploaden van meer dan 280 foto's naar de Cloud wel lang. Maar goed....geen stress.....

Om 22:30 uur vallen de luiken dicht......

Morgen naar Antilope Canyon en Horseshoe Bend.